Успаміны Святланы Герман

«Напачатку 90­х Таццяна Зіненка працавала настаўніцай беларускай мовы і літаратуры ў барысаўскай СШ­22. Я тады вучылася ў 10­м класе. Яна вылучалася сярод іншых людзей сваёй непаўторнасцю, была вельмі прыгожай, каларытнай жанчынай. У яе былі светла­саламяныя валасы, якiя часта былi заплеценыя ў дзве касы. Яна апранала кашулі і спадніцы, вышываныя беларускім арнаментам, і насіла чырвоныя пацеркі. Размаўляла заўсёды па­беларуску, ды так мілагучна, як нават не размаўляюць тэледыктары. Яе гаворка – як званочак, як крыніца. Калі яна чытала свае вершы, нават двоечнікі заміралі і не шумелі ў гэтыя хвіліны. Дзякуючы яе намаганням да нас у школу прыязджаў Рыгор Барадулін. Настаўніца імкнулася прыўзнесці беларускую культуру ў школьнае жыццё».

Святлана Герман, карэктар «БН»