Мне першы гром зусім не ліхадзей...

Мне першы гром зусім не ліхадзей:
так неба шле зямлі прызнанне-споведзь,
І першы дождж крыніцамі надзей
мяне атуліць і душу спатоліць.

Вясновыя сутонні пакрысе
раздораць мне сустрэчы і растанні,
а лета поўны кошык прынясе
адчайных дзён і новых спадзяванняў.

Я буду восень сцішана прымаць,
зажураная ад мінулым леце,
па першым снезе сцежку пракладаць
і радавацца, што жыву на свеце.