О, Гэты свет...

О, гэты свет! Пусты як човен.
А як паплыў — дык і плыві.
Але калі каханнем повен, —
Абнараві, абнараві.

О гэты свет цябе задушыць
І не прабачыць тых пакут.
Бо тут жывуць такія душы,
Што ўжо даўно жывуць ня тут.

А ты спыніся і падумай:
Кахаць табе ці паміраць
Ці разжывацца торбай-сумай
І — жабраваць, і жабраваць.

О, колькі нас, бяздомный сірых
Павыйдзе хутка на панэль
І будуць помніць нас мундзіры
І так спатрэбіцца шынэль.

У гэтай велічнай краіне
Казармаў хопіць на ўсіх.
А той, хто гэты свет пакіне, —
Не напалохае жывых.

О, Гэты свет!